Met appels van hoogstamboomgaarden uit het Buijtenland van Rhoon maakt CiderCider de lekkerste ciders. In een oude boomgaard bij boerderij de Buytenhof in Rhoon vertelt Wouter Bijl alles over zijn favoriete drankje, en de aandacht en liefde waarmee dat door CiderCider wordt gemaakt. ‘We laten de natuur haar werk doen.’

Geschreven door Marlies Harting

Op de Buytenhof in Rhoon is het uitbundig lente. Lammetjes dartelen in de wei, de appel- en perenboomgaarden staan volop in bloei. Bijen zoemen tussen de witte bloesem van de kersenbomen. ‘Het is jammer dat de vogels alle kersen altijd al opeten voordat we ze kunnen plukken’, lacht Wouter Bijl. ‘Je zou er vast een mooie cider mee kunnen maken.’

Sinds hij als kind, op vakantie in Normandië, een klein slokje mocht proeven is hij verslingerd aan de cider. ‘Die zoete, bijzondere smaak, ik vond het heerlijk.’ Natuurlijk duurde het nog wat jaren voordat hij zich er echt in ging verdiepen. Hij studeerde Scheepsbouwkunde aan de TU in Delft, vond een baan bij een werf, maar vond daar uiteindelijk toch zijn draai niet. ‘De scheepsbouw is heel behoudend. Dat is ook begrijpelijk – op zo’n schip moet alles het wel dóen, midden op zee. Maar ik vind het leuk om aan de frontlinie te staan. Om te pionieren. Zo is dit avontuur in de ciderbusiness begonnen.’

Bloesem in het Buijtenland van Rhoon / Foto: Marlies Harting

De eerste ciderwinkel van Nederland

In 2009 begon hij met de import van cider en in 2014 opende hij de eerste ciderwinkel van Nederland in de Fenix Food Factory in Rotterdam. De Fenixloods heeft hij inmiddels verlaten; de winkel is nu in Rotterdam-West en in juni opent de CiderBar in de Hofbogen. ‘Het is de snelst groeiende soort drank in de wereld’, zegt Wouter. ‘Ook in Nederland groeit het aantal ciderdrinkers gestaag. Steeds meer mensen ontdekken de cider.’ Na een werkbezoek aan Amerika besloot hij zelf ook cider te gaan produceren. ‘Ik had altijd het idee dat je dat pas gaat doen als je een eigen boomgaard hebt. Maar in Amerika bezochten we lokale cidermakers bij wie we geen appelboom hebben gezien. Toen viel het kwartje: als zij het kunnen, kunnen wij het ook.’

Natuurinclusieve landbouw in het Buijtenland van Rhoon

‘Terug in Nederland ging hij op zoek naar  kleine boomgaarden, liefst zoveel mogelijk in de buurt van Rotterdam, waar oude rassen worden geteeld met een karakteristieke smaak, die geschikt zijn voor cider. Al snel kwam hij bij het Buijtenland van Rhoon terecht. ‘Een compensatiegebied voor de tweede Maasvlakte’, vertelt hij. ‘In eerste instantie moest dit gebied moerasnatuur worden, vergelijkbaar met de Hedwigepolder in Zeeland. Maar dat stuitte op een muur van verzet. Nu is het een plek voor natuurinclusieve landbouw, waar boeren, maar ook recreatieondernemers, natuurliefhebbers en verenigingen willen laten zien hoe het ánders kan. Landbouw met respect voor de natuur. Het is echt een unieke oude polder, dichtbij stedelijk gebied.’ De oogst van de hoogstamboomgaarden in dit gebied verwerkt hij zelf tot cider. ‘We hebben een pers gekocht en een set-up om sap en ciders te maken. Die gebruiken we ook om sappen voor anderen te maken; voor de Buytenhof maken we bijvoorbeeld appel-bietensap. Maar het mooiste is dat we nu onze eigen ciders kunnen maken.’

Wouter Bijl van CiderCider:
“Het fruit is natuurlijk ieder jaar anders en we bekijken steeds hoe we er goede cider van kunnen maken. Dat is toch mooi, hoe zo’n drank zich ontwikkelt? Voor mij is het de magie van de natuur. Je kunt niet alles beheersen en dat maakt het spannend.”

Appels van CiderCider in Buijtenland van Rhoon / Foto: Marlies Harting

Wilde gisting

CiderCider werkt met wilde gisting, met de gisten die van nature op de schil aanwezig zijn. ‘Behalve af en toe een beetje gist of suiker gebruiken we geen hulpstoffen en geen sulfiet. We laten de natuur haar werk doen. Het fruit is natuurlijk ieder jaar anders en we bekijken steeds hoe we er goede cider van kunnen maken. En je kunt heel veel doen zonder additieven te gebruiken. Als het fruit erg zuur is, kun je het een vatlagering geven, waardoor het zuur wegtrekt. Soms voegen we ingrediënten toe. Zo maken we een cider met passievrucht en Madame Jeanette pepers. Pittig en fruitig. Zit het eenmaal in de fles, dan kun het verder niet meer sturen. Dat is toch mooi, hoe zo’n drank zich ontwikkelt? Voor mij is het de magie van de natuur. Je kunt niet alles beheersen en dat maakt het spannend.’

‘Zonder insecten geen cider’

De eigen boomgaard blijft nog even een droom, maar vlakbij de Buytenhof is wel een stuk land waar speciale cider-appelbomen zijn geplant. Het duurt nog wel een jaar of vijf voordat de eerste appels daarvan geoogst kunnen worden. In de tussentijd zijn er in het Buijtenland van Rhoon genoeg andere boomgaarden waar CiderCider aan appels en peren kan komen. De Buytenhof is daar een van. Wouter gebaart om zich heen. ‘Op dit veld staan heel oude appelbomen, waar de Buytenhof zelf niets mee doet. Prachtig toch, dat wij de appels die hier groeien kunnen gebruiken voor onze cider? Er worden hier verschillende rassen geteeld en het mooie daarvan is, dat er steeds weer een ander deel van de boomgaarden in bloei staat. Dat is goed voor de biodiversiteit, want zo is er voortdurend voedsel voor allerlei insecten. Insecten zorgen voor de bestuiving, dus zonder insecten geen appels en dus ook geen cider!’

Hij ziet alweer uit naar de nazomer, als de appels geplukt kunnen worden. ‘Met een hele ploeg vrijwilligers gaan we dan de boomgaard in. Zo halen we mensen uit de stad naar het platteland, en met de cider brengen we het platteland ook weer naar de stad.’ Maar eerst gaat hij genieten van de zomer. ‘Met zoveel mogelijk mooie dagen, om lekker buiten cider te drinken.’

Wouter Bijl in het Buijtenland van Rhoon / Foto: Marlies Harting

Proeven?

Je kunt de ciders van CiderCider kopen in hun winkel aan de Keilestraat 9F in Rotterdam. De winkel is open op vrijdag en zaterdag. De ciders zijn ook te koop via www.cidercider.nl. Eind juni opent de CiderBar in de Hofbogen en kun je naar hartelust proeven op hun terras in de zon!

Wouter Bijl met een fles CiderCider / Foto: Marlies Harting